نظام بین‌الملل

در ماه‌های پس از جنگ ۱۲روزه، پرسش از احتمال آمادگی رژیم صهیونیستی برای اجرای عملیات نظامی جدید علیه ایران، به یکی از مهم‌ترین دغدغه‌های محافل تحلیلی و استراتژیک جهان تبدیل شده است. این موضوع نه تنها در سطح تحلیل‌های رسانه‌ای بلکه در چارچوب سیاست‌گذاری امنیتی قدرت‌های غربی نیز مورد بحث قرار گرفته و نشانه‌های میدانی، فرضیه‌ی آماده‌سازی تل‌آویو برای ورود به مرحله‌ای تازه از رویارویی غیرمستقیم با تهران را تقویت می‌کند. یکی از نشانه‌های بارز این روند، افزایش چشمگیر تجهیزات پدافندی رژیم صهیونیستی در هفته‌های اخیر است؛ به‌گونه‌ای که تعداد لانچرهای سامانه‌ی دفاعی «تاد» مستقر در سرزمین‌های اشغالی با رشد حدود ۷۰ درصدی از شش به ۱۰ واحد رسیده است. این اقدام که با هماهنگی مستقیم پنتاگون انجام شده، نشان‌دهنده‌ی تدارکات عملیاتی اسرائیل برای مواجهه با واکنش‌های احتمالی تهران در جنگ‌های آینده است. منابع میدانی گزارش می‌دهند که ذخایر تسلیحاتی و مهمات راهبردی نیز برای نبردهای فرسایشی‌تر نسبت به دور قبلی آماده شده است.

توافق مشارکت راهبردی ایران و روسیه، به دلیل ماهیت و ابعاد گسترده‌اش، می‌تواند تأثیرات مهمی بر وضعیت سیاسی، نظامی و اقتصادی ایران داشته باشد. همچنین با توجه به در پیش بودن مذاکرات هسته‌ای با غرب و به طور خاص دولت آمریکا، امضای توافق مشارکت راهبردی در قالب روابط ایران و روسیه، عملاً سبب خواهد شد تا کشورمان با دست پُر و با اهرم های متنوع بر سر میز مذاکره حاضر شود. موضوعی که می تواند برای ایران دستاوردساز باشد.امضای این توافق به معنای قدرت گیری بلوک قدرت های نوظهور در جهان در برابر بلوک قدرت های غربی که خود را قدرت های مستقر نظام بین الملل می دانند نیز بایستی ارزیابی شود.